De DSM
Er is 1 boek wat u in álle bibliotheken van álle psychiaters en alle psycholgen zult tegenkomen: De DSM, of voluit: de Diagnostic and Statistic Manual of Mental Disorders. Het is het handboek waarin alle erkende psychiatrische stoornissen beschreven staan. Het wordt gebruikt om de bestaande psychische of psychiatrische aandoeningen onder te brengen in welomschreven rubrieken, die we beter kennen als "diagnoses" ( in werkelijkheid is het niet een diagnose, maar een classificatie) . Per "diagnose" staat netjes beschreven welke symptomen, klachten en problemen er bij een bepaalde stoornis horen, én waar je aan moet voldoen voordat je kunt zeggen dat iemand diagnose x of y heeft. Dit geeft een prettig gevoel van controleerbaarheid en houvast. En de eerlijkheid gebied te zeggen dat een dergelijk classificatiesysteem heel erg handig is in de communicatie tussen hulpverleners en andere betrokkenen. Je weet met zijn allen waar je het ongeveer over hebt als je het bijvoorbeeld over een angststoornis hebt. En de introductie van, en het werken met, heeft daarbij ook een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van behandelmethodieken rondom verschillende klachten.
Maar, ook hier moet de nuance niet vergeten worden. In de werkelijkheid is het natuurlijk zo dat mensen niet in scherpomlijnde hokjes passen. Soms heeft iemand klachten die horen bij meer dan 1 diagnose categorie, of heeft klachten de wel wat lijken op diagnose categorie 1, maar onvoldoende om echt een diagnose te stellen. Er is een enorme overlap tussen de verschillende categorieën, en er zijn wel degelijk klachten en problemen die niet in de DSM staan, maar waar mensen wel enorm mee kunnen worstelen. Daarnaast is de kracht én de beperking vna de DSM dat het wel classificaties van stoornissen geeft ( in de volksmond vaak diagnose genoemd) maar principieel geen uitspraak doet over wat dan de óórzaak is van het probleem/de stoornis.
Dus mocht u ooit te maken krijgen met de GGZ onthoudt dan dat een diagnose volgens de DSM heel veel duidelijkheid en begrip voor uzelf kan geven, máár het is niet alles zeggend. In alles blijft u ook altijd nog gewoon uzelf, en is het van belang dat u voor ogen houdt, dan wel helder krijgt, wat voor ú van belang is in uw leven om uw leven als prettig/zinvol of de moeite waard te ervaren!
Meer lezen? Zie DSM-IV-TR ( Engelstalige site)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten